بررسی نقش تنوّع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور مورد مطالعه : شهر اصفهان

این پژوهش به بررسی جایگاه تنوّع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور می­پردازد. تنوّع اجتماعی که از شاخص­های سنجش مدارا در یک منطقه به­حساب می­آید، مبحثی جدید و موردتوجه در حوزه­ی مطالعات  شهری بوده و بر نقش مشارکت فعال و خلاق گروههای قومی، نژادی و مهاجر در شهر و ادغام و ذوب آنان در جامعه­ی میزبان تأکیددارد. باتوجه به اینکه مفهوم تنوّع اجتماعی در ایران و نحوه­ی سنجش آن با دیگر جوامع به لحاظ مفهومی و مصداقی متفاوت بوده، هدف این نوشتارکه با استفاده  از روش تحلیل داده­های ثانویه و به­صورت بحث مفهومی و تحلیلی با استفاده از آمارهای موجود کشوری و استانی ایران  انجام گرفته، به موقعیت و پتانسیل شهر اصفهان از لحاظ وجود عنصر تنوّع اجتماعی پرداخته است. در همین راستا درصدهای  حضور مهاجرین و غیربومی­ها، به­عنوان شاخص ذوب فرهنگی و نیز تنوع زبانی در جمعیّت مورد بررسی قرار گرفته­ است. برطبق نتایج، استان اصفهان از لحاظ درصد مهاجرپذیری در بین استان­های ایران در رتبه­ی دهم قرار داشته و رتبه­ی سوم را پس از استان­های تهران و خراسان رضو.ی، در میزان حضور افراد غیربومی (متولدین جای دیگر) به خود اختصاص داده است. در میان شهرستان­های استان اصفهان، شهراصفهان، بالاترین درصد مهاجرپذیری را داشته، اما ازلحاظ درصد افراد غیربومی درمیان شهرستان­های استان، از رتبه­ی سوم برخوردار است. همچنین شهر اصفهان از تنوع زبانی برخوردار نیست. به­طورکلی شهر اصفهان، بر طبق آمارها و به  لحاظ کمّی و صوری از شهرهای مهاجرپذیر ایران به حساب آمده و پتانسیل حرکت به­سمت شهر خلاق و نوآور را داراست.